over Lou

Van permanent kolven naar fulltime borstvoeding

Al snel waren we er uit, uit de beslissing tussen fles- of borstvoeding. Nog voor Lou geboren was, hadden we de keuze gemaakt om voor borstvoeding te gaan. Toch liep dit niet van een leien dakje. benieuwd naar ons verhaal? lees dan zeker verder!

Kort na Lou’s geboorte begon hij ‘te zoeken’ zoals ze dat mooi omschrijven. De vroedvrouw in het verloskwartier gaf uitleg en leerde me hoe je een baby aanlegt. ‘Zijn buik plat op jouw buik en de tepel boven zijn bovenlip. hij opent dan automatisch zijn mondje en met de zuigreflex begint hij te drinken’ Makkelijker gezegd dan gedaan dacht ik toen. Bij de eerst poging lukte dit meteen. In volle euforie dacht ik, Yes, we zijn vertrokken.

Toch was het van korte duur. Het ging niet vlot genoeg waardoor hij boos werd, hysterisch in het rond begon te happen en vervolgens begon te klemmen en pitsen. Eerlijk is eerlijk, de ondersteuning op de materniteit was die nacht ook niet alles. De moed zakte echt in mijn schoenen en de eerste huilbui was een feit. Mijn borsten waren blauw, opgezwollen en de stuwing deed er ook niet veel goed aan. Omdat ik bleef geloven in het geven van borstvoeding werd er gezocht naar een alternatief.

De borstkolf kwam ter sprake en dit was de logische volgende stap. Thuis huurden we een kolfapparaat bij de apotheker dat ik samen met Inge ontdekte en voor de eerste keer gebruikte. Ze legde me de kneepjes van het vak uit en zo zorgde ik ervoor dat Lou alsnog elke druppel moedermelk die ik aanmaakte binnenkreeg. Aangezien dit zeker tijdens de eerste weken niet voldoende was, kreeg hij aanvullend Nan Evolia HA.
De weken gingen voorbij, tijdens elk voedingsmoment gaf de papa een flesje afgekolfde melk terwijl ik kolfde voor de volgende voeding. Ik kocht zelf een eigen dubbelzijdige elektrische borstkolf en bleef het stramien aanhouden. Dit hield ik maar liefst 2,5 maand vol! Best intensief. Het vroeg enorm veel wilskracht maar ik bleef er in geloven. Dit was trouwens nooit gelukt zonder de steun en de liefde van de liefste papa, Michiel.

Lou was intussen gewoon geworden aan deze manier van voeden. Hij vertoonde geen zoekgedrag meer en was gewend aan de flesjes. We hadden wel nog eens geprobeerd om Lou rechtstreeks aan de borst te laten drinken met behulp van een tepelhoedje. Inge stond ons bij en volgde op of Lou vlotjes en correct dronk. Een weekje was dit een succes waarna Lou plots weer heel onrustig begon te drinken en wederom hysterisch in het rond begon te happen met opnieuw zeer pijnlijke borsten als gevolg. De weken erna vroeg Inge me nog enkele malen of ik het nogmaals wou proberen maar ik hield de boot af. Zelf was ik er niet klaar voor. Tot die bewuste zondag. Samen met Lou onder de douche. Plots was hij daar, begon te zoeken en keek me vragend aan. Heel erg aarzelend legde ik hem aan. In alle rust overliep ik alles wat ik me kon herinneren van Inge’s advies en hopla, daar ging hij dan. Super vlot, zonder pitsen en nijpen lag hij aan. Hij dronk. En vlot, zonder lucht te happen, met de juiste techniek.

Intussen is Lou 3,5 maand oud en krijgt hij nog steeds borstvoeding dat sporadisch wordt aangevuld met NAN Evolia HA. Hij drinkt rustig aan de borst, geeft aan wanneer het voldoende is en ik geniet weer van de voedingsmomenten.
Hoe hobbelig en vol hindernissen ons parcours ook is geweest, ik ben blij dat ik heb volgehouden mede dankzij de hulp van Inge. Als ik het kan, dan kan jij het ook! Laat je zeker niet ontmoedigen door alle moeilijkheden die het geven van borstvoeding met zich mee kan brengen. You can do this, you strong independent woman!