over Matisse

Hallo, 

Zwanger zijn en bevallen is op zich al een hele gebeurtenis en laat staan in deze rare Covid- tijden. Al goed was Inge van Blauwemaan mijn vroedvrouw.

Zeker de laatste maanden van mijn zwangerschap heb ik het niet gemakkelijk gehad. Alles was gesloten, je kon nergens naar toe gaan. Ik was hoog zwanger en had nog een dochtertje van 1 jaar en 8 maand rondlopen.

Ik heb toen veel stress gehad en toegegeven, ik zag mijn zwangerschap niet meer goed zitten.

Mijn geboorteplan is daarbovenop op het aller einde nog aangepast. En dit was een hele moeilijke verandering voor mij.

Mijn zoontje bleek prima in orde na de bevalling. Echter na 2 dagen begon hij koorts te maken en moesten we nog langer in het ziekenhuis blijven doordat hij een infectie had opgelopen. Maar na een weekje mochten we gelukkig beide het ziekenhuis gezond en wel verlaten.

Best spannend, want mijn dochter had mama een weekje moeten missen en opeens kwam ik terug met een ander kindje. 

De zus heeft direct de broer in haar armen en hart genomen. Daarna begon ik me als mama niet goed te voelen in mijn vel, ik had het heel moeilijk om mijn zoon te voeden, ik genoot niet van het moeder -zoon moment aan de borst, integendeel, ik kon precies alleen maar huilen.

Inge heeft me toen heel hard gesteund en veel met mij gepraat. Ik mocht haar ook elk moment bellen. Ik had toen ook veel stress voor terug te beginnen op mijn werk en heb dan bij Inge enkele postnatale counselingsgesprekken gekregen. Die gesprekken deden me deugd, even geen kinderen en is echt babbelen over zaken waar ik mee worstelde.

Na 3,5 maand borstvoeding begon ik terug wat rust te vinden… wat meer me time! En dit deed deugd, ik kon mijn zoontje toen echt omarmen. En stilaan beginnen genieten van mijn gezinnetje.

Hoe gaat het nu? Nu is mijn zoontje bijna 8 maand en ben ik veranderd van werk en heb ik terug innerlijke rust gevonden. 

Dank je wel, Inge van Blauwemaan, om me te steunen en nabij te zijn in deze periode. 

Groetjes, 

Noyal en Matisse