Geen thema zo beladen als de do’s en don’ts in een zwangerschap. En eentje waar er vele meningen over zijn. Zwangerschapsgerelateerde klachten als rugpijn, vermoeidheid, bekkenpijn, nausea, bandenpijn, … worden vaak omschreven als normaal. Maar betekent dit dan ook dat een mama dit zomaar moet accepteren en dragen? Verdragen? 9 maanden lang?
Als watsutherapeut probeer ik een (aanstaande) mama te zien in haar essentie: verwonderd over wat haar overkomt in het hier en nu. Ik luister naar wat haar tot bij mij brengt, waar ze zoekt, wat er in haar hart leeft, zonder er iets aan te veranderen. Het mag er zijn. Het water zal het dragen en faciliteert het loslaten.
De geschiedenis van hydrotherapie.
Hydrotherapie is een oude therapievorm die sterk geëvolueerd is doorheen de eeuwen. De oudste verwijzingen worden teruggevonden in diverse culturen. Hierbij werd water ingezet als behandeling voor ziektes, als reinigingsritueel of als ontspanning.
Ik denk hierbij aan de Egyptenaren, zij hadden reeds baden met oliën. De Romeinen zijn gekend om hun badhuizen (thermen) en de Griekse arts Hippocrates liet mensen baden in bronwater om ziektes te genezen.
Hydrotherapie vandaag is een verzamelnaam voor talloze technieken waarbij de heilzame werking van water wordt gebruikt in het kader van behandeling en gezondheid. Watsu is er eentje van.
Over watsu en wetenschap.
Watsu is een vorm van aquatisch lichaamswerk. Het is oorspronkelijk ontwikkeld door Harold Dull in Harbin Hot Springs, Californië, begin jaren ’80. Deze therapievorm combineert elementen van spierstretching, gewrichtsmobilisatie, massage, Shiatsu en dans uitgevoerd in lichaamswarm water van 34°C. De ontvanger wordt continu ondersteund door een therapeut: de cliënt drijft op de rug en wordt gedragen en ritmisch gewiegd, bewogen, gestretcht of gemasseerd.
Er wordt aangenomen dat elementen van Watsu, waaronder een zachte aanraking, op een stressverminderende manier werken. De gegronde en empathische houding van de therapeut stelt hem of haar in staat om een parasympatische toestand te betreden (lees: self-attachement) waarin de cliënt non-verbaal uitgenodigd en aangemoedigd wordt om mee te doen. Via ademwerk, tegelijkertijd met de onderdompeling in het water ervaren cliënten een lagere hartslag die op organische wijze een parasympathische status van ontspanning anticiperen en bevorderen. Er wordt een verminderde activiteit van de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as gerapporteerd gepaard gaande met lagere plasmacortisolspiegels en verhoogde mentale en fysieke ontspanning.